EEN HUISHOUDELIJKE BLIK

P was niet thuis dus lieten we onze spullen slingeren. Daar zijn we overigens ook goed in als P wel thuis is. Dan slingeren we alles letterlijk aan de kant.
Nu zette ik de prullenbak en een krukje in de huiskamer zodat ik de keukenvloer kon dweilen. Zoon bouwde een blokkentoren op de huiskamervloer, met twee vriendjes. Bekers limonade stonden op tafel. Een boek lag opengeslagen op de bank. Deuren in huis stonden half open, een emmer met sop stond klaar op de keukenvloer, de vaatwasser had net gedraaid en stond wijd open. De stofzuiger stond naast de tafel en een vuilniszak stond bij de voordeur om zo naar de container te brengen.

Toen gebeurde het …
P kwam onverwacht eerder thuis!

Actie
Zoon hoorde de voordeur open gaan. ‘Papa!’ riep hij.
Meteen instrueerde hij zijn vriendjes dat de blokken aan de kant moesten en vertelde hen dat hij zijn vader langs hun bouwwerk zou leiden. Hij griste de vuilniszak voor P’s voeten weg en gaf hem aan mij. Ondertussen droeg ik de stofzuiger naar de kast, smeet in de keuken de vaatwasser dicht en holde met de vuilniszak naar de tuin. Daarna goot ik snel de emmer sop leeg in het toilet. Vliegensvlug rende ik door huis om alle deuren dicht te gooien terwijl ik zoon beneden hoorde zeggen: ‘Langs deze kant lopen, papa, dan valt de toren niet om.’ Hij maande zijn vriendjes tot zachter praten omdat papa hem anders niet verstond.

Gezellig
Opgelucht liep ik naar beneden. ‘Gezellig hè, ik ben wat eerder thuis,’ begroette P mij. Hij liep naar me toe, stootte zijn voet tegen de prullenbak, struikelde over het krukje en belandde op mijn boek op de bank. Mopperend legde hij zijn zonnebril op tafel … daar gingen twee bekers met limonade om.
‘Ja, gezellig,’ zei ik.

Annemarie JongbloedÂ