Stichting Ushersyndroom steunt onderzoek naar persoonsgerichte behandelingen

RNA-therapie voor zeer zeldzame mutaties

Stichting Ushersyndroom ondersteunt een nieuw onderzoeksproject onder leiding van Prof. dr. Rob Collin van het Radboudumc. Dit onderzoek, getiteld “Personalized Treatment for Retinal Disease Patients with Ultra-Rare Mutations”, richt zich op het ontwikkelen van innovatieve en persoonsgebonden behandelingen voor patiënten met zeer zeldzame mutaties die erfelijke netvliesaandoeningen veroorzaken.

De urgentie van het onderzoek
In Nederland worden naar schatting 6.000 mensen getroffen door erfelijke netvliesaandoeningen zoals retinitis pigmentosa, het syndroom van Usher en de ziekte van Stargardt. Voor veel patiënten leidt dit uiteindelijk tot ernstige visuele beperkingen, waaronder nachtblindheid, kokervisus en een restvisus van minder dan 0,3. Tot op heden zijn effectieve behandelingen voor de meest zeldzame mutaties nauwelijks ontwikkeld, met name door de hoge kosten en de kleine patiëntengroepen.

Het huidige onderzoek richt zich op een innovatieve aanpak: N-of-1 behandelingen. Dit zijn therapieën die specifiek voor één patiënt of een kleine groep patiënten worden ontwikkeld, met behulp van “genetische pleisters”, de zogeheten antisense oligonucleotiden (AONs). Deze kleine RNA-moleculen kunnen defecten in genexpressie corrigeren, waardoor nieuwe hoop ontstaat voor patiënten met zeer zeldzame genetische mutaties.

Onderzoeksopzet en samenwerking
Dit eenjarige pilotproject omvat een combinatie van geavanceerde laboratoriumexperimenten en celmodellen. Vier geselecteerde patiënten met zeldzame mutaties nemen deel aan het onderzoek. Stamcellen afgeleid van hun eigen weefsel worden gekweekt tot netvliesachtige structuren (organoïden), waarin aanwijzingen voor de effectiviteit en veiligheid van AON-behandelingen verkregen kunnen worden. De belangrijkste doelen van het onderzoek zijn: ontwikkelen van patiënt-specifieke stamcellen, herstellen van genetische defecten met behulp van AONs, testen van de veiligheid en effectiviteit van de toekomstige behandelingen en het opzetten van een pijplijn voor toekomstige persoonsgerichte therapieën.

Het project wordt uitgevoerd in nauwe samenwerking met de afdelingen Genetica, Oogheelkunde en KNO van het Radboudumc en maakt deel uit van het landelijke RD5000-consortium.

Impact van het onderzoek
De directe resultaten van dit project bieden hoop aan vier patiënten. Op de lange termijn zal dit onderzoek een grote impact kunnen hebben op de ontwikkeling van N-of-1 behandelingen, waardoor jaarlijks tientallen patiënten mogelijk kunnen profiteren. Het project legt de basis voor een bredere toepassing van gepersonaliseerde genetische therapieën.

Samen kunnen we bouwen aan een wereld zonder grenzen, zonder beperkingen, zonder Ushersyndroom

Een toekomst vol hoop
Dankzij de opbrengst van de indrukwekkende fietstocht in Amerika van Tim Schroeder kan Stichting Ushersyndroom dit onderzoek financieren. Ook de Landelijke Stichting voor Blinden en Slechtzienden (L.S.B.S.), het Oogfonds en Oogcontact Amsterdam dragen financieel bij aan deze 1-jarige studie.
Met dit onderzoek zetten we samen een stap dichterbij naar een toekomst zonder grenzen, zonder beperkingen, zonder Ushersyndroom.

Door: Ivonne Bressers
Datum: 7 januari 2025

Steun Stichting Ushersyndroom en doneer voor meer wetenschappeijk onderzoek naar een behandeling voor alle mensen met Ushersyndroom.

Stichting Ushersyndroom zoekt: Voorzitter Raad van Toezicht

Het goede doel en de organisatie

Ushersyndroom is een zeldzame ziekte.  Mensen met Ushersyndroom (Ushers) zijn doof of slechthorend geboren en gaan, naarmate de tijd verstrijkt steeds slechter horen en zien. Vaak gaat dit gepaard met evenwichtsproblemen. Uiteindelijk worden patiënten met Ushersyndroom doof én blind.

Stichting Ushersyndroom is een door het CBF erkend goed doel met als missie: bijdragen aan een behandeling en geneesmiddel voor deze ziekte. De stichting is een jonge netwerkorganisatie, voornamelijk bestaand uit vrijwilligers, waaronder mensen met Ushersyndroom, hun naasten en betrokkenen. De organisatie is de afgelopen jaren aanzienlijk gegroeid.

De stichting is de afgelopen jaren enorm gegroeid. Uit oogpunt van goed bestuur is per 1 december j.l. een Raad van Toezicht ingesteld, waarin twee leden van de voormalige Raad van Advies voorlopig zitting in hebben.

 

De functie

De voorzitter van de Raad van Toezicht heeft als eerste uitdaging het opzetten en het doen functioneren van een Raad van Toezicht die past bij Stichting Ushersyndroom, met daarbij aandacht voor een goede governance, samenstelling van het team en de relatie met het bestuur vormgeven. De huidige voorzitter van het bestuur heeft, na een lange staat van dienst, aangegeven op korte termijn te willen stoppen. De werving en selectie van de nieuwe voorzitter zal daarom ook aandacht vragen binnen deze functie. De voorzitter RvT werkt bij het opbouwen van de RvT en bij het werven van de voorzitter van het bestuur samen met de twee RvT-leden die zijn overgekomen uit de Raad van Advies.

 

Profiel

  • Betrokkenheid bij het doel van de stichting;
  • Algemene bestuurlijke kwaliteiten en ervaring;
  • Vaardigheid in samenwerken binnen een team;
  • Toezicht houden op en adviseren van het bestuur;
  • Handelt op basis van een governance met een duidelijke scheiding tussen toezicht en bestuur;
  • Integriteit, verantwoordelijkheidsgevoel en een onafhankelijke opstelling;
  • Inzicht in de eisen die gesteld worden aan het bestuur, de financiering en organisatie van de stichting;
  • Bewust van de publieke verantwoording door de stichting van de toevertrouwde middelen;
  • Voldoende beschikbaarheid;
  • Het waarborgen van de continuïteit en het positief bijdragen aan en groei van de stichting, in zowel kwalitatieve als kwantitatieve zin;
  • Actieve bijdrage leveren aan het netwerk van de stichting (lijntjes leggen, maar is niet zelf het gezicht van de stichting).

 

Wie wij zoeken

Wij zoeken een voorzitter die:

  • Ervaring heeft als toezichthouder (ervaring als voorzitter is een pré);
  • Bedreven is in het voorzitten van vergaderingen en besluitvorming op basis van transparantie en integriteit;
  • Ontwikkelingsgericht is en zich richt op het opbouwen van een sterk RvT-team, het versterken van governance en het fungeren als klankbord voor de voorzitter van het bestuur;
  • Een strategische visie heeft en zich richt op de impact en koers van de stichting;
  • Beschikt over een verbindende persoonlijkheid met een bescheiden en ondersteunende opstelling.

 

Reageren

Voor vragen over de functie kan contact worden opgenomen met de leden van de Raad van Toezicht: Maarten Stikkelorum (06 51999281) of Stijn Belt (06 21220414.)

Reacties kunnen worden gestuurd naar: rvt@ushersyndroom.nl

Een memorabel nalatenschap van onderzoek

Prof. dr. Hannie Kremer neemt afscheid na jarenlang onderzoek bij Hearing & Genes

Prof. dr. Hannie Kremer neemst afscheid na jarenlang onderzoek.

Doorbraken in genetische behandelingen voor gehoorverlies zijn wereldwijd volop in het nieuws. Dit soort successen zijn het resultaat van jarenlang, gepassioneerd onderzoek.
Een van de sleutelfiguren op dit gebied is prof. dr. Hannie Kremer, hoogleraar Moleculaire Otogenetica aan het Radboudumc, die afscheid neemt van haar werk bij het expertisecentrum Hearing & Genes. “Mijn doel was altijd om het verschil te maken voor de mensen om mij heen.”

Een fascinatie voor DNA en genetica
Toen Kremer in de jaren negentig begon, stond humane genetica nog in de kinderschoenen. Inmiddels is er veel veranderd. “De komst van genetische therapieën geeft enorm veel motivatie. Vroeger vroegen mensen zich af wat een genetische diagnose eigenlijk toevoegde. Nu bieden deze diagnoses vaak een eerste stap richting een behandeling”.
Inmiddels zijn er wereldwijd meer dan 200 genetische oorzaken geïdentificeerd, waar dat er bij de start van haar carrière nog geen enkele was.

Memorabele ontdekkingen
Twee momenten blijven Kremer bijzonder bij. “In 2003 ontdekten we dat het USH2A-gen, dat betrokken is bij het Ushersyndroom, veel groter was dan gedacht. Waar we dachten dat het gen uit 21 exonen bestond, bleken het er 72 te zijn. Dat was echt een doorbraakmoment voor ons team. Een ander moment was de ontdekking van DFNA21, een specifieke genetische variant die relatief veel voorkomt in Nederland. Het ene na het andere puzzelstukje viel toen op zijn plek”.

“Mijn doel was altijd om het verschil te maken voor de mensen om mij heen.”

Nederland als koploper in genetisch gehooronderzoek
Onder leiding van Hannie Kremer heeft het Radboudumc zich ontwikkeld tot hét expertisecentrum voor erfelijk gehoorverlies in Nederland. Internationaal staat het centrum Hearing & Genes bekend om de unieke samenwerking tussen kliniek, DNA-diagnostiek en wetenschappelijk onderzoek. “In de VS is de financiering beter, maar wij hebben als kracht dat we echt samenwerken. Patiënten, audiologen, KNO-artsen, genetici en onderzoekers”.

Toekomstperspectieven
Volgens Kremer is er nog steeds te weinig aandacht voor de rol van genetica bij gehoorverlies, vooral op volwassen leeftijd en bij ouderdomsslechthorendheid. “Meer dan de helft van de gevallen van gehoorverlies heeft waarschijnlijk een genetische component. Misschien wel 70 procent. Maar genetische factoren worden vaak niet herkend, terwijl ze ook invloed kunnen hebben op bijvoorbeeld middenoorontstekingen.”

Kremers opvolgers zetten het onderzoek met veel energie voort. “De focus ligt nu op het ontwikkelen van therapieën voor DFNA9, DFNA21 en het Ushersyndroom. Daarnaast zoeken we naar genetische oorzaken bij kinderen zonder duidelijke diagnose. Een jonge onderzoeker gaat kijken naar het DNA dat genen aan- of uitzet. Ook daar liggen nieuwe mogelijkheden.”

“Ik ga het werk missen, vooral de samenwerking, het maken van plannen en de euforie bij nieuwe ontdekkingen”.

Een nalatenschap van samenwerking en kennis
Na tientallen jaren vol ontdekkingen neemt Hannie Kremer afscheid van haar onderzoek. “Ik ga het werk missen, vooral de samenwerking, het maken van plannen en de euforie bij nieuwe ontdekkingen. Maar ik kijk ook uit naar meer tijd voor andere dingen.”

Hannie Kremer laat een indrukwekkende nalatenschap achter: een bloeiend expertisecentrum, talloze ontdekkingen en een enorme bijdrage aan het begrijpen van genetische gehoorproblemen. Dankzij haar werk, en dat van haar collega’s, zijn er nu meer mogelijkheden dan ooit voor mensen met erfelijk gehoorverlies. “Mijn doel was altijd om het verschil te maken. En dat is, denk ik, wel gelukt.”

Hannie Kremer neemt op 17 januari 2025 afscheid tijdens een mini-symposium dat speciaal voor haar wordt georganiseerd.

 

Bron: Oorfonds

Sepul Bio (Théa) start met fase 2b klinische trial van ultevursen

READ ARTICLE IN ENGLISH

EERSTE PATIËNT MET USH2A-GEASSOCIEERDE RETINITIS PIGMENTOSA BEHANDELD

 

Sepul Bio heeft aangekondigd dat de eerste deelnemer is behandeld in de LUNA-studie, een Fase 2b klinische studie naar ultevursen, bij mensen met retinitis pigmentosa (RP) of niet-syndromale RP veroorzaakt door varianten in exon 13 van het Ushersyndroom Type 2a-gen. 

LUNA
LUNA, of SB-421a-006, is een twee jaar durende, dubbelblinde studie naar ultevursen. De studie zal 81 volwassenen en kinderen (vanaf acht jaar) includeren met retinitis pigmentosa veroorzaakt door varianten in exon 13 van het USH2a-gen. Het eerste klinische centrum in de Verenigde Staten is gestart, maar in de komende maanden zal het Sepul Bio-team locaties over de hele wereld openen.

Stichting Ushersyndroom werkt nauw samen met het Sepul Bio-team om de klinische centra ook in Nederland te krijgen. De verwachting is dat de klinische trial fase 2b in Amsterdam, Rotterdam en in Nijmegen zal plaatsvinden. Meer informatie over de opening van deze klinische centra in Nederland zal binnenkort (begin 2025) bekend worden gemaakt door Sepul Bio.

Sepul Bio
Het Sepul Bio-team is in december 2023 opgericht en heeft hard gewerkt om het ultevursen-programma opnieuw op te starten, na de overgang van het programma van ProQR naar Théa.
Het team heeft het doel om de ontwikkeling van ultevursen als behandelmethode en als potentieel nieuwe therapie zo snel mogelijk naar de patiënten met USH2A-geassocieerde retinitis pigmentosa te brengen.

Voor meer informatie over Sepul Bio, bezoek de website van Sepul Bio. 
Lees hier het persbericht van Sepul Bio 

Lees ook:
Théa ziet toch een mooie samenwerking met ProQR

 

MARTINE GENIET WEER VAN FAVORIETE KERSTLIEDJE

privé foto: Martine en geleidehond Giggles

Martine (53): “Het is zes uur ’s ochtends, tijd om Giggles, mijn geleidehond een plasje te laten doen en eten te geven. Terwijl hij in de tuin scharrelt, schenk ik een kop thee in en denk terug aan mijn ontroerende YouTube-moment van gistermiddag. Ik wist niet wat me overkwam: voor het eerst hoorde ik het nummer ‘Last Christmas’ met beíde oren!

En voor het eerst kon ik de volledige tekst verstaan! Hoge tonen kon ik al lang niet meer horen en dit nummer kwam zo mooi binnen, zo helder, zo zuiver, de tranen sprongen in mijn ogen. Ik heb meteen mijn moeder en vriend gebeld. Ik zal dit moment nooit meer vergeten.

Ik ben geboren met Ushersyndroom. Dit is een zeldzame erfelijke aandoening waarbij kinderen doof of slechthorend geboren worden en naast nachtblindheid ook progressief verlies van zicht ervaren. Dat geldt ook voor mij: ik heb nog tien procent zicht en kon, ondanks twee hoorapparaten, mijn omgeving niet goed verstaan. Als collega’s tijdens een meeting door elkaar gingen praten, was het helemáál uitgesloten om ook maar iets van de vergadering mee te krijgen.

Een lang en zwaar traject
Het krijgen van een Cochleair Implantaat (CI) is een heel zwaar traject, werd me verteld, en zo heb ik het zeker ervaren. Een jaar lang heb ik allerlei onderzoeken gehad; CT-en MRI-scans om te kijken of het mogelijk is de prothese onder mijn hoofdhuid te implanteren en veel gesprekken met psychologen en artsen om te beoordelen of ik het hele proces psychisch aan zou kunnen. Het is namelijk niet zo dat je na de operatie ineens weer kunt horen. En in sommige gevallen levert het plaatsen van een CI helemaal geen gehoorverbetering op.

Om te komen waar ik nu ben, was een lange weg. De operatie zelf verliep goed, maar toen het CI voor het eerst werd aangezet, was het één grote doffe ellende. Het enige wat ik hoorde, was een constant keihard ‘zingende zaag’ geluid. Ik werd er helemaal gek van, maar wist dat ik moest doorzetten. Mijn hersenen moesten wennen aan het geluid en uiteindelijk leren om geluiden te herkennen. Dat betekende heel veel sessies bij de logopediste en audioloog en heel veel oefenen met buddy’s. De buddy’s namen me mee naar buiten om omgevingsgeluiden, zoals een wegrijdende auto of een blaffende hond, te leren herkennen. Maar het maandenlang oefenen en steeds opnieuw afstellen van mijn CI was het waard, ik kan voor vijfentachtig procent weer alles verstaan.

Ik wil nu saxofoon leren spelen, dat ben ik aan het onderzoeken.

Ik geniet nu weer van muziek
Nu ik hersteld ben van de operatie kan het Cochleair Implantaat eindelijk aangezet worden. Ik heb ook een nieuw hoortoestel aangemeten gekregen. Het resultaat was verbluffend, voor het eerst hoorde ik geluid in beide oren!

De artsen adviseerde me om het CI tijdens de terugreis met het OV nog even uit te zetten, dat zou weleens te overweldigend kunnen zijn. Eenmaal thuis heb ik hem meteen weer aangezet en YouTube op mijn mobiel geopend. Ik was zo benieuwd of ik het favoriete kerstliedje uit mijn tienertijd nu wél goed zou kunnen horen en BANG, toen kwam Wham! binnen…

Ik ben dol op saxofoon muziek en groot fan van Candy Dulfer, maar ik heb muziek altijd een beetje links laten liggen omdat ik het niet goed kon horen. Na mijn ervaring van het weer horen van muziek heb ik de stille hoop dat mijn wens om saxofoon te leren spelen misschien weleens kan uitkomen.”

Heftige emoties
Ik ben nog steeds heel blij met het Cochleair Implantaat. Ik kan weer gesprekken voeren zonder dat mensen héél hard moeten praten en volgens mijn omgeving praat ik zelf ook minder hard dan voorheen. Alleen op mijn werk loop ik soms nog tegen wat hobbels aan. Bijvoorbeeld als tijdens een meeting collega’s door elkaar gaan praten. Dan kan ik het nog steeds niet volgen. Ik denk dan: jongens, jullie weten toch dat ik op deze manier hier niets van versta? Dat vind ik best verdrietig én vermoeiend. Maar ik snap ook dat er emoties meespelen als er tijdens vergaderingen heftig wordt gediscussieerd. De combinatie van deze ‘gehoor strubbelingen’ en een nieuwe functie maken het werk wel wat zwaarder dan ik had gedacht.

Jobcoach
Om positief met de nieuwe situatie te leren omgaan, heb ik onlangs een jobcoach in de hand genomen. Zij is gespecialiseerd in mensen met een CI op de werkvloer. Ik heb mijn beperkingen altijd als een uitdaging gezien en kijk liever naar wat er wél kan in plaats van omgekeerd. Daar wil ik in de toekomst op professionele wijze iets mee doen. Ik heb al een website waarop ik meer herkenbaarheid wil bereiken voor Ushersyndroom en de mogelijkheden hiermee om te gaan. Maar eerst ga ik met mijn jobcoach aan de slag. Of ik ooit saxofoon kan spelen, ben ik nog aan het onderzoeken. Het is best prijzig, dus ik ben aan het bekijken hoe ik dat ga realiseren. Maar het kán, dat is voor mij echt een wonder!”

 

Bron: Libelle
Datum: 04-12-2024
Door: Germaine van Ast

 

Lees ook:

‘IK BEN OPEN OVER MIJN BEPERKING’

Op 28-jarige leeftijd kreeg Cindy Boer te horen dat ze Ushersyndroom heeft, een erfelijke aandoening die leidt tot progressieve doofheid en blindheid. Deze diagnose veranderde haar leven drastisch, maar Cindy (nu 35) blijft optimistisch. “Achter de geraniums zitten omdat je blind wordt? Dat hoeft echt niet,” vertelt ze.

Ushersyndroom zit in Cindy’s familie; ook haar oma heeft de aandoening. Achteraf herkent Cindy symptomen uit haar eigen leven. “Ik ben slechthorend en zie slecht in het donker, net als mijn oma. Tijdens een kampeertrip met een vriendin zag ik bijvoorbeeld een haag met poortje niet en dacht ik dat het een muur was. Dat gaf me een naar gevoel, maar veel mensen zien slecht in het donker, dus ik dacht aan nachtblindheid.”

Toen ze later last kreeg van lichtflitsen en ruis, besloot ze naar de huisarts te gaan. Na spoedonderzoek in het oogziekenhuis viel het kwartje: ze had waarschijnlijk Ushersyndroom. Drie maanden later werd de diagnose definitief gesteld: Usher type 2A.

 

‘Het is nogal wat als iemand tegen je zegt:

Trouwens, ik word doof en blind’

Omgaan met de impact
De periode na de diagnose was zwaar voor Cindy. “Ik dacht: nu is het over, ik kan niets meer. Het duurde zes maanden voordat ik een arts kon spreken, wat het extra moeilijk maakte.” Toch begon Cindy met steun van haar omgeving en een psychosociaal begeleider manieren te vinden om met de situatie om te gaan. “Ik leerde dat openheid helpt. Mensen reageren vaak positiever dan je denkt.”

De reactie van mijn vrienden was bijvoorbeeld erg fijn. Ik vond het spannend om het aan ze te vertellen, want het is nogal wat als iemand tegen je zegt: ‘Trouwens, ik word blind en doof.’ Als je gezellig in een cafeetje zit, gooi je dat niet zomaar op tafel. Ik was bang dat ze zouden zeggen: ‘Oh, wat zielig’. Maar in plaats daarvan zeiden ze direct: ‘Wat kunnen we voor je doen en hoe wil je dat we reageren?’

De reacties vallen over het algemeen heel erg mee, ook op de werkvloer. Als ik voor mijn werk als artrose-onderzoeker naar een congres moet, heeft niemand het over mijn taststok. In plaats daarvan zeggen mensen: ‘He Cin, wat een leuke presentatie’, of ze stellen me vragen over mijn onderzoek. Het idee dat andere wetenschappers mij te min zouden vinden, zat in mijn eigen hoofd. Nu kan ik ook met trots open zijn over mijn beperking, zeker in mijn vakgebied praten weinig mensen over hun handicap. Ik vind het leuk dat ik kan laten zien: het kan wel, ik heb dit, maar het houdt me niet tegen.”

“Dat je niks meer kan als je blind bent, is een grote misvatting.”

Humor en perspectief
Cindy’s nuchtere en humoristische kijk op haar situatie helpt haar enorm. “Ik houd een score bij van mensen die over mijn stok struikelen. De teller staat op twee, en ja, ze gingen volledig onderuit.” Diezelfde humor deelt ze met anderen in vergelijkbare situaties. “Tijdens een jongerencongres in Nieuw-Zeeland ontmoette ik mensen van over de hele wereld met een visuele beperking. We maakten veel grappen en hadden vooral veel lol, zoals toen we met twintig blinden gingen surfen.”

Blijven dromen en bijdragen
Ondanks de uitdagingen blijft Cindy volop in het leven staan. Ze reist graag, doet aan zwaardvechten en zet zich als lid van de wetenschappelijke adviesraad van Stichting Ushersyndroom in voor onderzoek. “Iedere keer dat mijn zicht verslechtert, moet ik me aanpassen, maar ik blijf doorgaan. Mocht ik volledig blind en slechthorend worden, dan neem ik een hulphond en blijf ik alles doen.”

Wil je bijdragen aan onderzoek naar Ushersyndroom? Stichting Ushersyndroom zet zich in voor een betere toekomst. Donaties maken wetenschappelijk onderzoek mogelijk.

 

Bron: AndC
Datum: 30-11-2024
Door: Noortje Luik

 

Lees ook:

Run4Usher door de kokers van Thijs

‘Alsof je door twee wc rollen kijkt’

In een drukke supermarkt merkt Thijs Bouwman (30) niet dat iemand hem probeert te passeren. Pas als hij op zijn schouder wordt getikt, begrijpt hij dat hij plaats moet maken. Hij zet een stap opzij, maar stoot daarbij per ongeluk een klein kind omver. “Sorry, dat was mijn fout,” verontschuldigt hij zich direct. Het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. 

De naam ‘Usher’ doet niet bij iedereen een belletje rinkelen. Sommigen denken misschien aan de Amerikaanse R&B-zanger, maar voor Thijs en ongeveer duizend andere “Ushers”  in Nederland heeft de naam een heel andere betekenis namelijk het hebben van het syndroom van Usher.

“Ik ben slechthorend geboren, maar dat bleef stabiel. In mijn tienerjaren begon mijn zicht echter oook achteruit te gaan,” legt Thijs uit. Het begon met nachtblindheid en werd uiteindelijk erger overdag. “Ik kreeg kokerzien. Het voelt alsof je door twee wc-rollen kijkt.”

Vriendschappen onder druk
Waar de meeste mensen een gezichtsveld van 180 graden hebben, is dat bij Thijs teruggebracht tot slechts 35 graden. Alles daarbuiten is niet zwart, maar een wazige, witte mist. Zijn ouders droegen beiden het gen, maar hadden zelf geen klachten. Zowel Thijs als zijn jongere broer heeft echter Ushersyndroom.

“Ik verloor mijn vrienden uit het zicht tijdens het uitgaan of botste vaak ergens tegenaan tijdens voetbaltrainingen.”

“Ik kwam er pas op mijn 15e achter dat ik Usher had. Mijn ouders wisten het al toen ik negen was, maar wilden dat mijn broer en ik een zorgeloze jeugd hadden. Dat was lastig, want in mijn tienertijd gebeurde er vaak dingen die ik niet begreep,” vertelt Thijs. “Ik verloor bijvoorbeeld snel mijn vrienden uit het zicht tijdens het uitgaan of botste vaak ergens tegenaan tijdens voetbaltrainingen.”

Toen zijn ouders hem uiteindelijk vertelden wat er aan de hand was, was het een opluchting, maar ook confronterend. “Ik had het liever eerder geweten. Dan had ik mijn omgeving beter kunnen uitleggen wat er speelde en was ik misschien niet gestopt met bepaalde activiteiten.” Hij verloor het contact met twee vriendengroepen omdat hij niet meer meeging naar evenementen en feesten.

Thijs moest het nieuws aanvankelijk voor zich houden, zodat zijn broer nog enkele jaren in onwetendheid kon leven. “Dat was mentaal zwaar, maar nu we er open over kunnen zijn, geeft dat rust.”

-Thijs met zijn buddy Hans op de Zevenheuvelenloop –

Geld inzamelen met hardlopen
Omdat Ushersyndroom zeldzaam is, is er veel onderzoek nodig. Daar zet Thijs zich voor in via Stichting Ushersyndroom. Dit jaar organiseert hij samen met anderen de ‘Run4Usher’, waarbij deelnemers tijdens de Zevenheuvelenloop in Nijmegen geld inzamelen. Zelf loopt hij ook mee; het wordt zijn tweede keer.

Hoewel voor hem,  als financieel medewerker bij sportcentrum Papendal, sporten niet vreemd is, is hardlopen met beperkt zicht en gehoor een uitdaging. “Ik ren met een buddy via Stichting Running Blind. Hij begeleidt me tijdens het lopen, en we houden allebei een rood koord vast. Dat helpt niet alleen bij de richting, maar dient ook als signaal voor anderen.”

Vermoeidheid als uitdaging
Dit jaar doen ongeveer 35 mensen mee aan de Run4Usher. “Het is de tiende editie, maar helaas wordt het deelnemersaantal elk jaar kleiner. We hopen dit jaar 15.000 euro op te halen en zitten nu op de helft.”

Het geld is hard nodig voor onderzoek, zoals gentherapie om de achteruitgang van zicht en gehoor te vertragen. Ook is er meer bekend geworden over de impact van het syndroom, zoals extreme vermoeidheid. Dit zou mogelijk samenhangen met de pijnappelklier, die verantwoordelijk is voor een goede nachtrust.

Zondag 17 november staat Thijs opnieuw aan de start van de 15 kilometer door het heuvelachtige Nijmegen. Hij hoopt niet alleen de finish te halen, maar ook meer bekendheid te geven aan Ushersyndroom. Donaties zijn nog steeds welkom via de website : https://stichting-ushersyndroom.kentaa.nl/project/run4usher-zevenheuvelenloop

Bron: De Gelderlander
Datum: 12-11-2024
Door: Mart Megens

In de media : Thijs (30) hoort als puber dat hij een zeldzame aandoening heeft: ‘Alsof je met twee wc-rollen voor je ogen rondloopt’. Met video.

Lees ook:

Alle hardlopers van het Run4Usher team staan op de trap bij restaurant De Waagh, enhousiast in hun blauwe shirts met logo

10 jaar Run4Usher

Run4Usher viert 10-jarig jubileum tijdens Zevenheuvelenloop

Alle hardlopers van het Run4Usher team staan op de trap bij restaurant De Waagh, enhousiast in hun blauwe shirts met logoAfgelopen weekend vierde Run4Usher haar 10-jarige jubileum tijdens de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Wat begon als een bescheiden initiatief, is in tien jaar uitgegroeid tot hét jaarlijkse hardloopevenement van Stichting Ushersyndroom. Met een krachtige missie: aandacht vragen voor Ushersyndroom en geld ophalen voor wetenschappelijk onderzoek.

Veel enthousiaste deelnemers op de been
Het organisatieteam van deze jubileumeditie, bestaande uit Thijs, Dominique, Joachim, Jacqueline en Alejandro, heeft flink haar best gedaan om een mooie groep lopers aan de start te krijgen. En met succes! Maar liefst 48 hardlopers stonden klaar om het beste uit zichzelf te halen.

Op zaterdagavond namen 16 deelnemers deel aan de Zevenheuvelen-nachtloop. Onder hen ook Joachim de Vriese, die zelf Ushersyndroom heeft. Joachim trotseerde samen met zijn buddy en vrienden het donkere 7 km parcours, met een zaklamp en rode verbindingslint als hulpmiddelen. De nachtloop leverde niet alleen persoonlijke records op, maar ook een fantastische sfeer dankzij opzwepende muziek en sfeervolle verlichting langs de route.

De zondagmiddag stond in het teken van het langere parcours van 15 kilometer, waar 32 Run4Usher-lopers aan deelnamen. Ook hier lag de nadruk niet alleen op het rennen, maar vooral op verbinding en het gezamenlijke doel: Ushersyndroom zichtbaar maken.

Terug naar waar het begon
Een traditie binnen Run4Usher is de afsluiting met een drankje en hapje na afloop van de Zevenheuvelenloop. Dit jaar was de afsluiting extra bijzonder: het jubileum werd gevierd in Café De Waagh, de plek waar het Run4Usher team al vaker hun afterparty feestje vierde. .

Het was 15 november 2014 toen de eerste Run4Usher-hardlopers in de startblokken stonden voor deelname aan de Zevenheuvelen-nachtloop. Mensen met Ushersyndroom, hun buddy’s, wetenschappers en artsen uit het Radboudumc liepen toen gezamelijk de eerste hardloop wedstrijd in het donker. Dit was de start van de stichting; in februari 2015 lanceerden we de website en begon de fondsenwerving voor meer wetenschappelijk onderzoek naar een behandeling van Ushersyndroom. De eerste twee jaren konden we ‘ons feestje’ vieren in de glasfabriek van Anne Spies en sponsorden verschillende betrokken mensen en bedrijven de shirts, het eten en zelfs de muzikale omlijsting met de muziekband De Rolero’s.

Elk jaar werd het Run4Usher-team groter waardoor we op zoek moesten naar een andere locatie: De Waagh was jarenlang het toneel van Run4Usher waar nu het 10-jarig jubileum ook weer gevierd kon worden. Het Run4Usher tijdens de Zevenheuvelenloop in Nijmegen  kreeg net als vele andere evenementen een flinke dreun en terugloop te verwerken door de jaren van de Corona pandemie, maar kwam toch weer terug! Dankzij het organisatie team van dit jaar is er weer nieuwe energie ingeblazen en kijken we terug op een geslaagd en prachtig en mooi 10-jarig jubileum van Run4Usher.

Rosa Kromhout overhandigde de cheque aan Ivonne Bressers

Voorzitter van Stichting Ushersyndroom, Ivonne Bressers, was aanwezig om de hardlopers te bedanken en de symbolische cheque in ontvangst te nemen. Dit jaar haalden de Run4Usher teams samen ruim € 12.600 op. “Het bedrag zal goed besteed worden aan onderzoek. Later dit jaar maken we bekend welk onderzoek dat zal zijn,” vertelde Ivonne trots.

Een decennium van samenspel en impact
Run4Usher laat zien hoe sport mensen verbindt. Tijdens evenementen als deze vervagen de grenzen tussen mensen met en zonder Ushersyndroom. Iedereen werkt samen aan hetzelfde doel: Ushersyndroom de wereld uit rennen door bewustwording te vergroten en onderzoek te financieren.

Run4Usher: overal en altijd
De impact van Run4Usher reikt verder dan de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Deelnemers hebben de afgelopen jaren ook meegedaan aan evenementen zoals de Zandvoort Circuit Run, de KLM Urban Trail in Eindhoven, en marathons in Brussel en Gent. Een impressie van de afgelopen jaren vind je in de galerij op onze evenementen pagina. 

Heb je zelf een hardloopwedstrijd op de planning en wil je voor Run4Usher uitkomen? Dat kan! Kijk voor meer informatie op de projectpagina of stuur een mail naar run4usher@ushersyndroom.nl.

Samen blijven we rennen, totdat Ushersyndroom verleden tijd is.

NB: Wil je  je waardering uitspreken en doneren voor de prestaties van de teams van de 10e editie? Dat kan nog steeds! Ga naar de sponsorpagina Run4Usher 10 jaar.

Lees ook:
Run4Usher door de koker van Thijs

Het organisatie-team Run4Usher 2024. V.l.n.r. Alejandro, Thijs, Joachim, Dominque, Jacqueline.

Gezinsgerichte behandeling Ushersyndroom: Samen & Sterk

Coping met Ushersyndroom binnen het gezin, hoe doe je dat?

Gezinnen met een kind met de diagnose Ushersyndroom waren niet altijd tevreden over de ondersteuning die ze kregen. Vaak was deze hulp gericht op één van de twee zintuigen (horen óf zien) en niet specifiek op het syndroom van Usher. Daarnaast blijkt dat professionals niet altijd goed weten wat Ushersyndroom inhoudt en wat de gevolgen ervan zijn voor het gezin.

Onderzoek start januari 2025
Het onderzoek naar de nieuwe behandeling Samen & Sterk zal starten in januari 2025.
Deze behandeling biedt ouders, kinderen en andere gezinsleden waardevolle informatie en inzichten voor het omgaan met het syndroom van Usher.

Het team dat dit onderzoek gaat begeleiden is op zoek naar gezinnen die vragen hebben zoals: Wat betekent de diagnose voor ons gezin? Hoe vertel ik de diagnose aan mijn kind? En hoe kan mijn kind worden voorbereid op de toekomst?

De behandeling Samen & Sterk kan hierbij helpen. Wil je meer weten? Neem contact op met Sonja van de Molengraft via So.vandemolengraft@kentalis.nl

Verbeteren van de ondersteuning aan gezinnen
Dit is een behandeling op maat waarin het gezin 8 sessies zal hebben met een speciaal opgeleide professional waarbij de gezinsleden aangeven welk onderwerp ze op dat moment willen bespreken, of het nu gaat om communicatie, zelfstandigheid, emotionele steun of praktische tips. Dan start ook het onderzoek, waarmee in kaart wordt gebracht of de gezinsgerichte behandeling aansluit op de behoeften van gezinnen en of deze manier van samenwerken tussen professionals en gezinnen de relatie ten goede komt. De Gezinsgerichte Behandeling Ushersyndroom is een belangrijke stap in het verbeteren van de ondersteuning voor gezinnen die te maken hebben met Ushersyndroom.

Gezinsgerichte behandeling Ushersyndroom: Samen & Sterk
In 2019 is het onderzoek Coping met Usher gestart met als doel om professionele ondersteuning te ontwikkelen voor gezinnen die te maken hebben met Ushersyndroom en voor de professionals die deze gezinnen ondersteunen. Dit onderzoek is inmiddels afgerond en heeft geleid tot waardevolle inzichten en resultaten. Het verslag van dit onderzoek is gepubliceerd en een samenvatting van dat verslag lees je hier.

Op basis van de resultaten van het onderzoek ‘Coping met Usher’ is er in 2023 een vervolgonderzoek gestart om een nog beter passende ondersteuning voor gezinnen te ontwikkelen en te toetsen: Gezinsgerichte Behandeling Ushersyndroom. In nauwe samenwerking met ervaringsdeskundigen en professionals is er in het vervolgonderzoek een specifieke training ontwikkeld voor professionals die gezinnen met een kind met Ushersyndroom ondersteunen. De training bestaat uit drie e-learning modules en een fysieke training. Hierin leren professionals hoe ze empathisch kunnen communiceren, hoe ze gezinsbehoeften kunnen identificeren en hoe ze praktische tools kunnen inzetten om de gezinnen te ondersteunen.

Naast de training is er een behandelgids ontwikkeld. Deze gids biedt praktische hulpmiddelen voor zowel professionals als gezinnen. De behandelgids behandelt verschillende thema’s, zoals: Hoe vertel ik het mijn kind, omgaan met emoties en toekomstperspectief.

Lees ook:
Ushersyndroom binnen het gezin

Zijn konijnenogen en cel modellen geschikt?

READ ARTICLE IN ENGLISH

Beoordeling veiligheid en toxiciteit genetische pleisters

Erfelijke netvliesziekten zoals Ushersyndroom (doofblindheid) zijn zeldzame aandoeningen die resulteren in een geleidelijk verlies van zicht. Als zodanig hebben ze een aanzienlijke impact op de kwaliteit van leven van patiënten en hun omgeving. Hoewel erfelijke netvliesziekten nog steeds grotendeels onbehandelbaar zijn, is er in de afgelopen jaren aanzienlijke vooruitgang geboekt. Zo worden er RNA-therapieën ontwikkeld, waarbij gebruik wordt gemaakt van “genetische pleisters”. Een belangrijk aandachtspunt in de ontwikkeling van dergelijke therapieën zijn de hoge kosten die gepaard gaan met de veiligheids- en toxiciteitstesten van “genetische pleisters”.  

Een vereiste waaraan tot op dit moment voldaan moet zijn voordat “genetische pleisters” in patiënten getest mogen worden, is dat in twee verschillende gewervelde diersoorten (waaronder een primaat) vastgesteld is dat deze moleculen niet toxisch, schadelijk of gevaarlijk zijn.

Genetische pleister voor elke mutatie
De “genetische pleister” wordt specifiek voor een bepaalde (groep van) mutatie(s) binnen een gen ontwikkeld. Eerder is al aangetoond in diermodellen én in proefpersonen dat genetische pleisters, die ontwikkeld zijn om exon 13 in het USH2A gen af te plakken, veilig zijn. Deze resultaten geven nog geen garantie dat hetzelfde zal gelden voor “genetische pleisters” die ontwikkeld worden voor andere mutaties en exonen. Hierdoor zullen dezelfde testen om de veiligheid van deze nieuw ontwikkelde “genetische pleisters” vast te stellen, uitgevoerd moeten worden. Deze testen zijn duur, tijdrovend en gaan ten koste van het leven van veel dieren.

RETOX project
In het “RETOX” project (Rabbit Eyes for AON-induced TOXicity evaluation), een samenwerking tussen Radboudumc, Astherna BV en Stichting Ushersyndroom, wordt onderzocht of konijnen geschikt zijn om als enkele diersoort gebruikt te worden om eventuele toxische reacties op toegediende genetische pleisters uit te sluiten. Daarnaast zal ook onderzocht worden of deze toxiciteit- en veiligheidstesten in de toekomst ook in gekweekte cellen uitgevoerd zouden kunnen worden.

Als de uitkomsten van het RETOX project laten zien dat konijnen inderdaad geschikt zijn om toxiciteit van genetische pleisters in te bepalen, dan leidt dat tot een aanzienlijke besparing in de ontwikkelkosten van deze “genetische pleisters”, maar ook tot een vermindering van het aantal dieren dat gebruikt wordt tijdens de ontwikkeling van “genetische pleister” therapieën.

Lees meer over deze studie op de website van Health Holland:
Suitability of rabbits and in vitro models for toxicity assessments | Health~Holland