De onzichtbare wereld van blinde kunstenaar uit Eindhoven in beeld
George Kabel © Kas van Vliet
De blinde Eindhovense kunstenaar George Kabel komt dagelijks dezelfde mensen tegen, maar hij heeft er geen enkele weet van. Hij liet een fotograaf zijn omgeving vastleggen en ontdekte onthutsende vertoningen.
Usher
George lijdt aan het syndroom van Usher en verloor daardoor langzaam zijn zichtvermogen. Rond zijn dertigste was hij volledig blind en ook zijn gehoor gaat langzaam steeds verder achteruit. In de loop der jaren is de nieuwsgierigheid naar de verloren wereld om hem heen gaan groeien, en om die weer zichtbaar te maken moesten de rollen een keer omgedraaid worden. “Ik wilde dat iemand een fotoserie over de mensen in mijn omgeving zou maken, zonder dat zij het door zouden hebben.”
Dat leidde ertoe dat George contact opnam met bevriende fotograaf en documentairemaker Dré Didderiëns. “Voor mij was dat ook een erg interessant idee,” vertelt Didderiëns. “Ik had eigenlijk geen flauw benul van hoe mensen nou met een blinde persoon op straat omgaan en daarnaast vond ik het ook een mooie gedachte om George te helpen aan een heropleving van zijn straatbeeld. Zodoende zijn we een aantal keer op pad geweest: George is gewoon door zijn buurt en het centrum gaan lopen en daar speelde echt van alles voor mij af. De onophoudende tentoonstelling van reacties om hem heen was iets wat ik totaal niet verwacht had en dat was eigenlijk wel een beetje choquerend, want lang niet alle reacties waren positief.”
Foto’s
Omdat er nog geen andere manier is om de foto’s voor George zichtbaar te maken, moet hij het doen met zijn verbeelding. Fotograaf Didderiëns omschrijft alle taferelen op zijn foto’s nauwkeurig. Op één van de foto’s die hij laat zien wordt George door een onbekende meneer om een dwanghek begeleid. “Dat was erg vriendelijk” licht George toe, “maar wat ik niet wist is dat er ondertussen een andere man vlak voor mijn neus stiekem foto’s van me stond te maken. Dré legde dat op beeld vast, en is er daarna boos op afgestapt. Ik kwam er pas achter toen hij mij erover vertelde.” “Dat was niet het enige,” vult Didderiëns nog aan, “meerdere mensen zag ik hem stilletjes nadoen. Een andere keer, op een terras, proostten twee mannen naar hem met een mayonaisefles. Dat vonden ze dan grappig, of zo.”
Sinds de ondervinding van wat er allemaal om hem heen gebeurt is George soms wel onzeker geworden tijdens het lopen. “Ik heb me een tijdje erg bespied gevoeld, en als ik voetstappen hoor die ik niet kan plaatsen dan weet ik nu niet meer zo goed wat ik daarmee moet.” Hoewel het project wat onaangename verrassingen met zich mee heeft gebracht is zijn doel toch bereikt vindt hij. “Om eindelijk een idee te krijgen van wat er allemaal om mij heen gebeurt is geweldig. Juist door die rare gebeurtenissen voelt het voor mij als een levendig straattoneel.” Didderiëns voegt daar nog met een speelse lach aan toe “Weet je nog die ene keer dat je vriendelijk werd geassisteerd naar de bus door een jongeman, maar je achteraf pas doorkreeg dat hij verkleed was als vrouw? Daar hebben we smakelijk om gelachen.”
Straatleven
Hoe en wanneer de fotoserie uiteindelijk geëxposeerd gaat worden weten de twee kunstenaars nog niet. “Daar moeten we nu eigenlijk nog naar kijken,” antwoordt Didderiëns. “Omdat de serie over het straatleven gaat, kan het overal getoond worden. We kunnen het bijvoorbeeld als levensgrote borden in het centrum plaatsen; middenin het straatbeeld.” Het allerbelangrijkste vinden ze allebei dat het project in ieder geval een dialoog zal starten, en dat moet zowel de zienden als de slechtzienden gaan aanspreken.
Naast deze fotoserie komt er binnenkort nog meer werk van de hand van Didderiëns, namelijk een film over Eindhoven getiteld ‘Als de Lichtstad donker is’ waarin George Kabel ook een kleine rol zal vervullen. Deze film gaat dit jaar in première in het Van Abbe Museum.
Bron: ED
Door: Kas van Vliet
