Instinct
In de zomer van 2017 stond mijn wereld even op zijn kop: geheel onverwacht was ik geslaagd voor mijn vwo-examen. Hierdoor kon ik mijn gedroomde wereldreis plannen. Eenmaal druk bezig met sparen en voorbereiden, voelde ik dat mijn ogen achteruit gingen, vooral in het donker. Ik begon me zorgen te maken; misschien zou ik wel het syndroom van Usher hebben. Ik kon kiezen: nu laten onderzoeken of wachten tot na de reis. Mijn instinct vertelde mij dat ik het nu moest weten.
Australië
Zes dagen voor vertrek stond mijn wereld weer op zijn kop. Dit keer niet van vreugde. Het onmogelijke is waar: ik heb het Usher syndroom … Wat betekent dit precies? Wanneer ga ik achteruit, en hoeveel? Kan ik nog wel op reis?
Weer luisterde ik naar mijn instinct, en dus zat ik zes dagen later in het vliegtuig op weg naar Australië. De laatste dagen voor vertrek ben ik geen seconde bezig geweest met die hele reis, en toch wist ik meteen dat het de juiste keuze was om te gaan.
Op een rots
Na een maand reizen heb ik een Australiër met Usher ontmoet. Wat een confronterende, maar vooral inspirerende ontmoeting was dat! Met Usher kun je gewoon een mooi leven leiden!
Een week na deze ontmoeting reed ik zelf in mijn camper op ‘the great ocean road’. Tijdens een stop klom ik op een rots. Een waanzinnig uitzicht strekt zich voor mij uit. Ik voelde de wind door mijn haren waaien, ik rook de geur van de oceaan, ik hoorde de golven neerkletteren op de rotsen, en ik voelde de zon mijn gezicht verwarmen. Ineens rolden er tranen langs mijn wangen. De wetenschap dat ik Usher heb, maakt dat ik dit moment extra koester. Het slechte nieuws heeft mij al zoveel moois gebracht. Ik kan de hele wereld aan.
Lucas Kenters